Ford Kuga, do lasu czy na asfalt?

Trochę historii i danych technicznych.

Europejska filia amerykańskiego koncernu Ford długo broniła się przed wprowadzeniem na nasz rynek auta z nadwoziem typu SUV. Od przełomu wieków wszyscy obecni producenci klasy premium dużo zarabiali  oferując swoim klientom tego typu pojazdy i Ford nie mógł pozostawać w tyle za Renault, Toyotą czy Oplem postanowił przygotować następcę modelu Maverick, pierwszego pełnoprawnego SUV-a dostosowanego do europejskich realiów. Tworząc swojego kompaktowego SUV-a Ford sięgnął po sprawdzoną i chwaloną płytę podłogową i podwozie Focusa drugiej generacji. Na potrzeby Kugi rozstaw osi wydłużono o 5 cm, o tyle również powiększono rozstaw kół. Reprezentant Forda na rynku zadebiutował dopiero w 2008 roku. Teoretycznie samochód miał wszelkie predyspozycje do podbicia rynku, czyli mocne silniki, obszerne wnętrze i typowe dla Forda (sprawne) właściwości jezdne. W 2010 r. dokonano modernizacji pierwszej generacji, dokonując głównie roszad w gamie silników wysokoprężnych. W 2012 roku zdecydowano się na wprowadzenie drugiej generacji Kugi, która nieznacznie „urosła”.

            Nadwozie i wnętrze auta.

Sylwetka Kugi może się podobać, atrakcyjne przetłoczenia drzwi i błotników, wystające tylne lampy i przechodzące na błotniki przednie reflektory dodają sylwetce sportowego wizerunku.

Mały przedni grill w połączeniu z dużym zderzakiem powiększają wizualnie auto,

tylna klapa opada prawie pionowo pozytywnie wpływając na wielkość bagażnika, który może nie jest wielki, lecz nie odstaje zbytnio od konkurencji a jego regularne kształty i równa podłoga wynagradzają niedostatek pojemności.

Dzięki stosunkowo wysoko poprowadzonej linii dachu znajdziemy tu satysfakcjonującą ilość miejsca nad głową, nieco mniej jest go na nogi. Przednie fotele mają niezbyt długie siedziska, lecz łatwo znajdziemy wygodną pozycję, na tylnej kanapie wygodnie podróżować będzie dwója dorosłych bądź trójka dzieci. Czytelne zegary i uwydatniona konsola środkowa może się podobać mimo plastikowego wykończenia.

Plusem we wnętrzu jest także mnogość schowków, z których z pewnością doceni się te umieszczone pod siedziskiem tylnej kanapy czy pod nogami pasażerów. Z reguły auta są dobrze wyposażone, w tym m. in. dwustrefowa klimatyzacja, radioodtwarzacz i pełna elektryka. Przydatnym gadżetem jest również gniazdko 230 V, do którego można podłączyć laptopa lub inne urządzenie z niewielkim zapotrzebowaniem na prąd. Jak przystało na ten segment, Kuga jest raczej wygodnym samochodem miejskim umożliwiającym zjazd na szutrowe drogi, niż długodystansowym, pojemnym krążownikiem szos. Wielu kierowców skarży się na szybko łuszczące się koło kierownicy.

Silniki i przeniesienie napędu.

Wybór silników jest ograniczony. Podstawowy diesel to konstrukcja wspólna Forda oraz koncernu PSA. Początkowo miał 136 KM, w 2010 r. jego moc zwiększono do 140 KM, a ponadto wprowadzono wariant 163-konny. Wersje o mocy 136 i 140 KM praktycznie nie różnią się dynamiką, mocniejszy przystosowano do spełniania ostrzejszych norm ochrony środowiska i jest nawet nieco oszczędniejszy (średnia 7,0 l/100 km wobec 7,5 l pierwotnej wersji). Mocniejszy wariant 163 KM (czasem występuje też jako 160 KM) nie zmienia w zasadniczy sposób ani dynamiki, ani spalania. II generacja zaoferowała silniki z epoki downsizingu, oba silniki (1,5 i 1,6) oferowane są w dwóch wersjach mocy. Mocniejsze silniki z reguły posiadają napęd ADW realizowany za pomocą sprzęgła Haldex, które montowane pomiędzy dwoma wałami napędowymi, w momencie różnicy obrotów dwóch wałów sprzęgło aktywuje się i napędza, w przypadku tylne koła. Układ ten jest stosunkowo sprawny, wymaga jednak wymaga wymiany oleju raz na 30 tys. km. Co drugi raz należy wymienić również filtr i jeżeli się o to dba, napęd praktycznie nie ulega uszkodzeniu. Miska olejowa zaś jest chroniona tylko prostą osłoną z tworzywa, warto o tym pamiętać.

Zawieszenie, hamulce

Auto jest zbudowane na płycie podłogowej Focusa, tak więc wyposażono je  w sprawdzone kolumny McPhersona na przedniej osi i wielowahaczowe zawieszenie tylnej osi. Zastosowane zawieszenie jest komfortowe i pozwala na sprawne przemieszczanie się, najlepiej z większymi silnikami. Jest stosunkowo tanie w naprawach i trwałe, choć tylna oś wymaga dużej uwagi. Jeżeli zużyje się jeden element, może pojawić się drobny problem z geometrią, warto wówczas wymieniać tylne wahacze parami lub nawet jako komplet. Auta eksploatowane w terenie leśnym siłą rzeczy szybciej narażone są na zużycie. Układ hamulcowy to  tarcze na obu osiach stosowane po liftingu od 2004 roku, całość doskonale spisuje się i bez problemu radzi sobie z ważącym od 1663 kg autem, hamowanie od 100 km/h do zatrzymania to dystans zaledwie 36-37 m. Zużycie tarcz i klocków nie należy do kłopotliwych (niska masa). Układ kierowniczy jest bardzo czuły, przez co dla osób jeżdżących spokojnie może wydawać się nawet zbyt nerwowy, jednak szybko daje się „wyczuć”. Kąt natarcia na poziomie 21 stopni i kąt zejścia 25 stopni nie czyni z auta terenówki, jednak w praktyce Kuga poradzi sobie z pokonywaniem większych nierówności i na nieutwardzonej, leśnej drodze, zachowując przy tym przyzwoite właściwości jezdne na krętych, asfaltowych szosach. Głębokość brodzenia wynosi 450 mm, co pozwala na pokonywanie leśnych kałuży. Oprócz skrzyni manualnej dostępna jest również 6-stopniowa, dwusprzęgłowa sprzęgnięta z mocniejszymi silnikami. Skrzynie biegów nie należą do awaryjnych.

Wady i zalety.

Zalety:

+     świetne własności jezdne

+     bogate wyposażenie

+     wysoki komfort jazdy

+     dobre wykończenie

Wady:

– średniej wielkości bagażnik,

– problematyczny DPF,

– średnia ilość miejsca na nogi na tylnej kanapie,

– pracochłonna obsługa zawieszenia,

– sprawny silnik benzynowy 2,5.

Podsumowanie

Każdy samochód ma zarówno zalety, jak i wady. Czego jest więcej w SUV-ie Forda? Z pewnością pozytywnych: to trwałe nadwozia i silniki, zazwyczaj dość bogate wyposażenie, ciekawe rozwiązania funkcjonalne we wnętrzu i świetnie dostrojona charakterystyka podwozia sprawiająca, że autem jeździ się przyjemnie. Wady? Od Kugi  wielu nabywców oczekuje większej przestrzeni, nie brak egzemplarzy trapionych drobnymi usterkami, sporadycznie przytrafiają się też droższe naprawy. Jednak to przytrafia się również konkurencji, ogólna ocena samochodu jest więc zdecydowanie pozytywna. Oczywiście Kugę można traktować jako namiastkę terenówki, która najlepiej posłuży na dojazdy do domu położonego z dala od asfaltu, jednak z pewnością przy odpowiednim traktowaniu poradzi sobie i w pracy leśnika. Jest zwrotna, posiada zadowalający prześwit, zadowala się akceptowalnymi ilościami paliwa i ma dobry dostęp do części zamiennych, to przemawia za nią. Jak mantrę powtórzę; jak o auto dbamy, tak nam się odwdzięcza J

Pozdrawiam terenowo.

Seba 4×4