Toyota Land Cruiser LJ 70 – klasyk rzadki w lasach.

Niektórym terenowa Toyota LJ 70 kojarzy się z symbolem trwałości, dla innych jest to pożeracz oszczędności poruszający się na kołach. Auto pojawiło się na rynku w 1984 r. i zdobyło wielu zwolenników. W naszych lasach nie jest często spotykana, jednak jej nieliczni posiadacze rzadko się z nią rozstają, czy jest to jednostronne przywiązanie?

Trochę historii i danych technicznych.

            Model 70 zadebiutował w 1984 roku zastępując będącą na rynku przez wiele lat serię 40. Model ten zaliczał się do mniejszych i tańszych od pozostałych modeli terenowych Toyoty, ale mimo takich założeń był „prawdziwym” wytrzymałym Land Cruiserem. W trakcie produkcji trwającej praktycznie do dziś oferowano całą gamę wersji nadwoziowych, podwoziowych i silnikowych co uniemożliwia szczegółowe jej opisanie. Dodatkowo oferowano różne odmiany na poszczególne rynki (kontynenty). Seria 70 jest obecna dosłownie na całym globie – od Afryki po Australię. Jej prosta budowa skutkuje łatwością napraw i stosunkowo wysoką bezawaryjnością. Nadwozie oparto na sztywnej ramie, w zależności od roku produkcji i wersji (Havy Duty – mocniejsze; Light Duty –  bardziej komfortowe). Ze względu na bardzo bogatą gamę silników (źródła podają blisko 20 typów) w tabeli przedstawiam najczęstsze na naszym rynku modele silników i ich parametry:

Nadwozie i wnętrze auta.

            Nadwozie jest charakterystyczne dla tamtych lat i mimo kontynuacji produkcji do dzisiejszego dnia zmienione zostały tylko przednie reflektory, tylne lampy, kształt zderzaka i deska rozdzielcza oraz wyposażenie wnętrza. Poza tym bryła nadwozia nie uległa znaczącym zmianom, dzięki czemu jest to jedno z najbardziej rozpoznawalnych aut terenowych. Od początku produkcji do dnia dzisiejszego stawiano na prostotę i funkcjonalność nadwozia. Wszystkie elementy zostały podporządkowane tym założeniom. We wnętrzu znajdziemy fragmenty odsłoniętej blachy, kanciastą deskę rozdzielczą, tradycyjne suwakowe regulatory nawiewów i proste fotele. Rzadko znajdziemy klimatyzację, lusterka o słusznych rozmiarach zazwyczaj trzeba regulować ręcznie. We wnętrzu aut z silnikiem diesla jest też głośno. Wbrew pozorom nie ujmuje to niczego naszej Toyocie a nawet dodaje splendoru i przypomina, ze siedzimy w prawdziwej terenówce. W tym aucie nie straszne będzie spłukanie wnętrza wodą z węża. Na naszym rynku najpopularniejsza jest wersja 3- drzwiowa w krótszej wersji LJ 70 i nieco dłuższej LJ 73. Wersje 5-drzwiowe są u nas praktycznie niespotykane. Najczęściej spotykamy wersję blaszaną lub ze zdejmowanym plastikowym hard topem. Ze względu na minimalne wyposażenie nadwozie nie przysparza nam wielu awarii, zdarza się sporo aut mocno skorodowanych, ale jest to zazwyczaj efekt wieku lub zaniedbań poprzednich użytkowników

Tabela przedstawia poszczególne wymiary auta :

Silniki i przeniesienie napędu.

Ze względu na dużą ilość wersji silnikowych trudno opisać je wszystkie. W pierwszych modelach stosowano 105 – konny silniki benzynowy 2.4 l oraz 72 – konny diesel również 2,4 l. W kolejnych latach wprowadzano mocniejszy silnik 2,4 TD (86 i 96 KM), który z czasem został zastąpiony przez silnik o pojemności 3,0 TD (125 i 145 KM) oraz 4,2D i TD (135 i 168 KM). Są to podstawowe diesle montowane w tej serii Toyoty. Mniejsze silniki miewały problemy z pękającymi głowicami i turbosprężarkami mało odpornymi na zanieczyszczenia w układzie dolotowym powietrza, większe są praktycznie wieczne przy prawidłowej i regularnej obsłudze. O trwałości silnika 4,2D i TD krążą legendy.  Oprócz „małej” benzyny stosowano również silniki o pojemnościach od 2,7 do 4,5 l i mocach sięgających do 215 KM. W naszych warunkach większe jednostki benzynowe są spotykane sporadycznie. Silniki 2,4 l nie lubią zaniedbań przy przewodach podciśnieniowych i z osiągnięciem większych przebiegów przypominają o sobie zwiększonym zużyciem oleju silnikowego i dymieniem z układu wydechowego. Silniki benzynowe radzą sobie z krótszymi wersjami nadwoziowymi, przy dłuższych wersjach bądź zabudowanych wyprawowo brakuje im mocy. W układzie przeniesienia napędu oprócz skrzyni biegów spotkamy również klasyczny reduktor (kilka typów) nie posiadający mechanizmu różnicowego, co było i jest standardem w autach użytkowych tego typu. Mosty w Toyocie należą do wytrzymałych lecz nie znoszą tak ostrego traktowania jak pancerne mosty z Patrola GR. Przy prawidłowej technice jazdy i stosowaniu nie przewymiarowanego ogumienia, pozostają sprawne przez długi czas. Mechanizm LSD stosowany w tylnym moście nie należy do najsprawniejszych elementów auta i z reguły dość wcześnie kończy swój żywot.

Zawieszenie.

Auto oparte było na mocnej ramie i wykorzystywało sztywne mosty zarówno z przodu jak i z tyłu. Na początku produkcji oferowano zawieszenie oparte na resorach piórowych. Dzięki takiemu rozwiązaniu Toyota charakteryzowała się prostotą konstrukcji a jednocześnie trwałością i wysoką dzielnością terenową. W kolejnych latach wprowadzono do produkcji wersję, w której resory piórowe zostały zastąpione sprężynami śrubowymi i wahaczami wzdłużnymi. Rozwiązanie to miało na celu podniesienie komfortu podróżowania zarówno w terenie jak i poza nim. Widoczny był tu podział na odmiany Havy Duty (wzmocnione z resorami) oraz Light Duty (bardziej komfortowe z sprężynami). Różnią się one przede wszystkim zawieszeniem oraz montowanymi silnikami., Mimo podziału „siedemdziesiątek” na robocze i turystyczne, lepiej nie liczyć na zbyt wiele komfortu. Komfort jazdy i precyzja prowadzenia przy wysokim nadwoziu z wieloma pionowymi płaszczyznami nie są najwyższe. Przy szybszej jeździe (ponad 100 km/h) hałas staje się uciążliwy i znacząco rośnie spalanie niezależnie od rodzaju silnika. Podczas jazdy terenowej doceniamy dobre kąty natarcia i zejścia, znaczący prześwit i mocną konstrukcję. Zawieszenie możemy zaliczyć do dojrzałych i trwałych konstrukcji, które dobrze znoszą rozsądne modyfikacje.

Hamulce.

            W Toyotach serii 7 spotykamy różne systemy hamulcowe w zależności od modelu i roku produkcji. Występują połączenia różnych konfiguracji, od hamulców bębnowych z tyłu i tarczowych niewentylowanych z przodu po hamulce tarczowe wentylowane na obu osiach. Jedynie najprostsze konfiguracje generują problemy (regulacja hamulców bębnowych, grzanie się niewentylowanych tarcz) w użytkowaniu. Wszystkie hamulce nowszego typu przy dbaniu o terminową wymianę elementów nie przysparzają kłopotów. Należy pamiętać, że w wypadku stosowania większego ogumienia generujemy mocniejsze obciążenia układu hamulcowego i jego przyśpieszone zużycie. Przed zakupem nowych klocków bądź tarcz hamulcowych należy sprawdzić, jakich części potrzebujemy, by nie oczekiwać zbyt długo na właściwe….

Wady i zalety.

Zalety:

+ jakość wykonania,
+ duży wybór wersji silnikowych,
+ wygodne fotele przednie,
+ wysoka dzielność terenowa,

+ rozpoznawalna marka o wysokiej renomie.
Wady:

– spartańskie wnętrze,
– duża ilość modeli skutkująca utrudnionym doborem części,

– zużycie paliwa,

– podatność na korozję,

– wyeksploatowane auta na rynku,

– awarie głowicy i turbiny w 4 cylindrowych silnikach diesla

Opinie użytkowników.

Radosław, nadleśnictwo Świdnik

Moje auto to Toyota Land Cruiser 2.4 TD, rok produkcji 1987. Kupiłem ją w marcu 2010 r. z przebiegiem niespełna 190 000 km, obecny przebieg to 207 000 km. Moim zdaniem w terenie prawdopodobnie nie ma sobie równych. Dzięki małemu promieniowi skrętu, świetnie jeździ w lesie, jest zdolna jeździć nawet między drzewami. Do wad można zaliczyć brak mocy w krytycznych momentach, kiedy jej potrzeba np. na stromych podjazdach czy w głębokim śniegu. Słaba strona auta to również blacha, która jest podatna na korozję. Zalety natomiast to dość komfortowe warunki jazdy jak na auto 25 letnie, łatwa w obsłudze, naprawach, mało awaryjna, możliwość stosowania różnych udoskonaleń np. bagażnik, wyciągarka, etc. Naprawy, których dokonałem to: dwukrotna naprawa pompy wtryskowej, regeneracja turbiny, wymiana wydechu, elementów zawieszenia, hamulców, wtryski, świeca

żarowa, łożyska kół, krzyżaki na wale, Poddałem ją również modyfikacjom: została zamontowana wyciągarka, lampy tylne przeniesione ze zderzaka na słupki karoserii, podniosłem ją również na zawieszeniu. Można używać jej z powodzeniem do polowania po zastosowaniu kilku drobiazgów typu bagażnik, linki, bloczki, plandeka lub skrzynia na miejscu tylnego siedzenia do załadunku. Uważam, że nie ma lepszego auta, biorąc pod uwagę jego cenę i to że nie szkoda nim wjechać tam, gdzie autem za kilkaset tysięcy zł nikt nie wjeżdża.

Pozdrawiam terenowo.

Seba 4×4