Toyota Hilux – gwarancja bezawaryjności?

Toyota Hilux to legenda wśród użytkowych aut terenowych czyli pickupów znana równie dobrze jak Land Cruiser. Jest jednym z nielicznych aut, które uzyskały wręcz fantastyczną opinię po ciężkim teście zafundowanym przez znaną ekipę kultowego magazynu motoryzacyjnego Top Gear. Czy produkowana obecnie szósta generacja modelu jest równie wytrzymała i warta zakupu?

Trochę historii i danych technicznych.

Pierwsza generacja zadebiutowała w 1969 roku (źródła podają również 1967 i 1968 r.) jako następca        modelu Stout. Auto oferowane było z dwoma silnikami o mocy od 85 do 105 KM, napędem na tylną oś (szósta generacja oferuje silnik o mocy 102 KM…..) i pojedynczą kabiną. Pierwsza modernizacja została dokonana w roku 1973, nadal nie oferowano wersji 4×4. Pierwszy raz napęd 4×4 pojawił się w trzeciej generacji w 1979 roku (równolegle produkowana była wersja 4×2), tej generacji towarzyszy również pojawienie się pierwszego silnika diesla o mocy 62 KM i wersja 4-drzwiowa z krótką skrzynią ładunkową. Kolejna modernizacja z 1984 roku zaowocowała dodatkową wersją nadwozia- X-cab (tzw. 1,5 kabiny) oraz montowanym po raz pierwszy silnikiem benzynowym V6 o mocy 150 KM. Kolejna generacja zadebiutowała w 1989 r., oprócz rosnącej gamy silników zaoferowano nadwozie, które było produkowane w jednolitej wersji na całym świecie. VI generacja zadebiutowała w 1998 r. i oferowała zmienione stylistycznie nadwozie o opływowej i agresywniejszej linii, i zastosowane we wszystkich modelach niezależne zawieszenie przedniej osi. Silniki rozwijały moc od 72 do 190 KM. Do momentu wprowadzenia następnego modelu sprzedano na świecie ponad 12 mln Hiluxów. Opisywana w dzisiejszym artykule Toyota Hilux VII generacji pojawiła się na rynku w 2005 r. Auto znacznie urosło zarówno wzdłuż jaki na szerokość. Gama silników jest skromna i podzielona w zależności od miejsca sprzedaży, w tabeli przedstawiam modele silników dostępnych na rynku europejskim i ich parametry:

Nadwozie i wnętrze auta.       

                     W porównaniu do poprzedniej wersji auto znacznie urosło. Jest to bardzo widoczne w wersji z podwójną kabiną, gdzie nadwozie osiągnęło 5,25m wydłużając się o 0,4 m względem poprzednika…. Szerokość i wysokość auta oscyluje około 180 cm,  przekłada się to na dużą ilość miejsca we wnętrzu auta. Zwiększenia rozstawu osi do 3,08 m   w znaczny sposób przyczyniło się zarówno do powiększenia wnętrza, jak i poprawy właściwości jezdnych oraz zaoferowania wyższego komfortu jazdy dla pasażerów. Skrzynia ładunkowa jest pojemna, szczególnie w wersjach z pojedynczą i 1,5 kabiną. Pojedyncza kabina oferuje przestrzeń bagażową na pace o długości 2,31m oraz szerokości 1,52m, ładowność określono na 910 kg. Opisywana wersja z podwójną kabiną oferuje dobry dostęp do obu rzędów siedzeń, a jej przestronność zadowoli pasażerów. Wygodne siedzenia oferują dość miejsca, jednak środkowy pasażer tylnej kanapy musi się obyć bez trzypunktowego pasa. We wnętrzu nie brakuje schowków oraz uchwytów na napoje. Deska rozdzielcza jest skromna i uporządkowana i może się podobać. Z zewnątrz auto zbliżyło się do wizerunku osobowych Toyot, świadczą o tym gładkie reflektory, wyrazisty gril oraz łagodne przejście masywnego nadwozia między częścią pasażerską i częścią towarową. Masywny przód z dużym zderzakiem i wysoko poprowadzoną linią maski przypomina o terenowym charakterze auta. Wyposażenie podstawowej wersji Toyoty Hilux jest nikłe jak w samochodach ciężarowych. W standardzie znajduje się tylko ABS oraz poduszki czołowe kierowcy i pasażera. W droższych wersjach mamy dodatkowe poduszki boczne, kurtyny powietrzne, system stabilizacji toru jazdy VSC, tempomat. Jazdę umilać może pełna elektryka, klimatyzacja połączone nawet z skórzaną tapicerką.

Tabela przedstawia poszczególne wymiary auta (wersja DC) :

Silniki i przeniesienie napędu.

Stosowany na początku silnik 2,5 D-4D o mocy 102 KM charakteryzował się niskim spalaniem (na trasie około 7 l) lecz nie rekompensowało to braku dynamiki. Ten sam silnik z czasem oferował moc 120 lub 144 KM co skutkuje dobrym połączeniem mocy, spalania, osiągów i trwałości. Zaletą silnika 2,5 D-4D jest elastyczność i niskie spalanie (przy rozsądnej jeździe). Dla osób preferujących dynamiczną jazdę odpowiednim silnikiem jest 3,0 D-4D, który oferuje stosunkowo wysoką moc i rozsądne spalanie. Przeniesienie napędu odbywa się za pomocą klasycznej skrzyni rozdzielczo-redukcyjnej bez mechanizmu różnicowego. Załączanie przedniego napędu dźwignią zaoszczędza nam problemów z elektryką, w droższych wersjach występują automatyczne sprzęgiełka piast przednich kół, tańsze zadowalają się półosiami zespolonymi na stałe skutkującymi podwyższonym spalaniem i wyższym hałasem w czasie jazdy. Zarówno napęd jak i silnik nie należą do słabych punktów tego auta, zdarzały się sporadycznie wadliwe turbosprężarki i szybko zużywające się sprzęgło, lecz pozostałe elementy służą długo bez awarii.

Zawieszenie i hamulce.

VII generacja Hiluxa otrzymała przednie zawieszenie w postaci podwójnych wahaczy oraz sprężyn śrubowych, tylna oś sztywna z resorami wyposażona jest też w system LSD zwiększający dzielność terenową pojazdu. Zastosowano zmienioną ramę, w której dzięki zmianom w konstrukcji zwiększono sztywność skutkującą podwyższoną stabilnością nadwozia i mniejszym poziomem hałasu. Przednie hamulce z wentylowanymi tarczami o średnicy od 255 do 319 mm w połączeniu z tylnymi bębnami i ABS zatrzymują auto ale nie powalają skutecznością, jest to typowa cecha pickupów. Układ hamulcowy jest za to stosunkowo trwały. Ze względu na wysoko położony środek ciężkości i dostosowanie auta do przewozu blisko tony ładunku układ kierowniczy nie jest perfekcyjnie precyzyjny a auto :na pusto” będzie miało tendencje do podskakiwania na nierównościach i do ewentualnego myszkowania.

            Wady i zalety.

Zalety:

• wysoka niezawodność,
• niskie spalanie silników 2,5 D-4D,
• dobra sprawność terenowa,
• duża dostępność elementów do off-road,
• niska utrata wartości.

Wady:

• cena zakupu,
• możliwość występowania korozji (tylna klapa, okolice szyb),
• możliwość utratę panowania nad autem przy szybkiej jeździe po mokrej nawierzchni,
• wadliwe turbosprężarki w części aut,
• uszkodzenia sprzęgła i koła zamachowego (dwumasowe).

Podsumowując: Hilux VII generacji jest dopracowanym autem potrafiącym walczyć z konkurencją. Ilość ewentualnych wad jest nikła wobec zalet. Autu towarzyszą również wady typowe dla pickupów (długość, zwrotność, stabilność podczas jazdy, komfort jazdy na pusto), lecz osoby wybierające tego typu auta świadomie godzą się na to. Można stwierdzić, że VII generacja Hiluxa jest godnym kontynuatorem tego modelu.

Opinie użytkowników.

Jacek,  Nadleśnictwo Świętoszów: Pracuję w leśnictwie, na terenie którego znajduje się czynny poligon wojskowy istniejący od czasów I wojny światowej. Po po II wojnie użytkowany był przez armie Radziecką, a w tej chwili przez armie Polską. Leśnictwo jest bardzo zróżnicowane, z jednej strony bagna , mokradła i bobry, a z drugiej to piaski ( sahara ) oraz bardzo trudne drogi poligonowe i tzw. Czołgówki. Jest to teren wprost idealny aby zweryfikować auto w tak ciężkich warunkach terenowych.

Moja Toyota Hilux pochodzi z roku 2008 i dysponuje silnikiem o poj. 2494cm3 i mocy 88,00 kW. Auto zostało kupione prosto z salonu w 2008 roku i przejechało do dnia dzisiejszego ponad 90 tys. km (wcześniej jeździłem mitsubishi L-200 z 2004 r. i  dawniej UAZ-em). Po zakupie zainwestowałem w typowo terenowe opony -DISCOVERER S/T o rozmiarze 30 x 9.50 R15 LT oraz osłonę od dołu silnika (fabryczna po kilku jazdach nie nadawała się do niczego, więc wykonano mi na zamówienie osłonę z bardzo grubych blach, tak, że nawet przy wjechaniu na kamień lub pniak nic się nie wygina.)

Teraz postaram się wypunktować „hiluxa”:

• zwrotność w terenie o ograniczonym polu manewru( drogi leśne, polne) rewelacyjna,
• obsługa to tylko wymiana , filtrów i oleju,
• jazda w terenie ciężkim( poligon), leśnym, polnym jak na szosie w długich trasach –komfortowa,
• orurowanie przednie- nadaje ładny wygląd a w szczególności doskonale sprawdza się przy przejazdach przez różnego rodzaju krzaki,
• Najważniejszą zaletą to jest to , że jest oddzielona kabina od bagażnika( paki), idealna sprawa przy przewozie różnej karny (często o nieprzyjemnym dla człowieka zapachu), jak również podczas transportu upolowanej zwierzyny wówczas wystarczy zwykły wąż z wodą do spłukania nieczystości i mamy czystą pakę bez zbędnych ceregieli,
• Kolejna zaleta to niskie zużycie paliwa – średnio od 8,50 do 9,0 l./100km na szosie oraz od 9,5-10,5 l./100km w terenie, przy umiejętnej i spokojnej jeździe, przy wadze auta 1900kg,
• Doskonałe warunki jezdne czyli kąt natarcia jak kąt zejścia wystarczają aby bez problemu pokonać wzniesienia, a w szczególności drogi czołgowe przy swej długości ponad 5 metrów!

Do wad zaliczyłbym cenę zakupu- dość wysoka.

Z jednej strony wysoka cena zakupu, a z drugiej to fakt nabycia auta renomowanej i uznanej na całym świecie marce, wszechstronnego, wygodnego, mało awaryjnego, które zapewnia komfortowe warunki jazdy w terenie jak i na szosie.

Pozdrawiam terenowo.

Seba 4×4