Daihatsu Terios – niepozorny maluch 4×4 z pięcioma drzwiami ?

Daihatsu Terios jest rzadkim bywalcem naszych lasów, wynika to z polityki producenta, auto było projektowane głównie na rynek azjatycki. Nieliczne egzemplarze zachęcają do zakupu pięciodrzwiowym nadwoziem i zastosowaną sprawdzoną technologią. Czy Terios jest godnym konkurentem Jimny?

Trochę historii i danych technicznych.

Auto zadebiutowało na rynku w 1997 roku zastępując ustępującą z rynku Ferozę. Jego długość i szerokość dostosowano do azjatyckich standardów dodatkowo oferując nie uwzględniony w tabeli silnik o pojemności 660 cm³. Model ten powstał w ramach japońskiego rządowego programu rozwoju małych silników i aut tzw. “Kei-Car”. Auto produkowano w Japonii,  na rynek indonezyjski jako Daihatsu Taruna oraz na licencji w Malezji pod marką Perodua Kembara. Terios był także oferowany Chinach, jednak model został szybko „sklonowany” i powstała chińska odmiana auta. Z tego powodu Daihatsu zrezygnowało na pewien czas ze sprzedaży w Państwie Środka. W przeciwieństwie do poprzednika w Teriosie zastosowano nadwozie samonośne z częściową ramą wspawaną bezpośrednio do podłogi (rozwiązanie przypominające Jeepa Cherokee). Pozwoliło to obniżyć nieco środek ciężkości nie niwelując przy tym prześwitu. W 2000 roku dokonano modernizacji auta, podwyższono minimalnie moc bazowego silnika, zmieniono nieco detale nadwozia. Pomimo małych rozmiarów zewnętrznych Teriosa wyposażono w 5 drzwi oraz homologowano nadwozie na 5 osób (nieco na wyrost). W tabeli przedstawiam modele silników oraz ich parametry:

Nadwozie i wnętrze auta.

            Nadwozie Teriosa to zminiaturyzowana klasyczna terenówka z bardziej opadającą ku przodowi maską, całość jest dobrze przeszklona, dzięki temu kierowca ma dobrą widoczność w wszystkich kierunkach. Zrezygnowano z oddzielnej ramy, do nadwozia przyspawane są mocne profile przypominające ramę poprawiające sztywność auta i obniżające środek ciężkości. Deska rozdzielcza wykonana jest schludnie, choć plastiki mogłyby być mniej twarde. Przed liftingiem była dostępna jedna wersja z niebieskimi zegarami analogowymi. Po liftingu w 2000 r. udostępniono 3 opcje zegarów w konsoli, które mogły być niebieskie, białe z elektronicznym lub analogowym licznikiem kilometrów. Na zewnątrz pojawił się nowy zderzak, gril, maska i szklane reflektory. Auto posiadało wspomaganie układu kierowniczego, 2 poduszki, immobiliser, dodatkowo dostępne były wszystkie szyby elektryczne, pilot centralnego zamka, elektrycznie sterowane lusterka, klimatyzację, aluminiowe felgi, halogeny w zderzaku przednim, relingi dachowe i ABS. Tak więc Terios oferował wiele dodatków uprzyjemniających podróżowanie. O ile dość łatwo znajdziemy miejsce nad głową, o tyle dla barczystych osób szerokość Teriosa będzie problemem, z tyłu ciężko marzyć o podróżowaniu trzech osób, dwie to rozsądny kompromis. Wbrew pozorom łatwo z tyłu zamocować fotelik i bez kłopotów umieścimy tw nim dziecko korzystając z tylnych drzwi. Bagażnik standardowo ma pojemność 205 litrów, trzeba jednak przyznać, że jego regularne kształty i sprytne schowki pod podłogą pozwalają na efektywne wykorzystanie go. Terios drugiej generacji pojawił się na rynku w 2006 roku, była to całkowicie nowa konstrukcja. Należy wspomnieć o bardzo dobrym zabezpieczeniu antykorozyjnym, bezwypadkowe egzemplarze długo cieszą swych właścicieli nadwoziem bez śladów rdzy. Tabela przedstawia poszczególne wymiary auta:

Silniki i przeniesienie napędu.

Silnik to sprawdzona jednostka stosowana w Daihatsu Charade, po modernizacji zastosowano łańcuch rozrządu w miejsce paska i podniesiono nieco moc stosując zmienne fazy rozrządu. Jak przystało na małego japońskiego benzynowca jednostka ta dla żwawego poruszania się potrzebuje wysokich obrotów okupując to zwiększonym hałasem i wyższym zużyciem paliwa. Do trwałości i awaryjności nie można mieć zastrzeżeń.  Za przeniesienie napędu odpowiada pięciobiegowa manualna skrzynia biegów (opcjonalnie czterobiegowy automat) i skrzyni rozdzielcza z międzyosiowym mechanizmem różnicowym blokowanym 50/50 włącznikiem w kabinie. Czasami niektórzy użytkownicy narzekają na „miękką” dźwignię biegów, związane to jest z wykorzystaniem cięgieł do zmiany biegów, które przy dynamicznym użytkowaniu ulegają zużyciu. Sporadycznie trafiają się wersje jednonapędowe lub bez blokady międzyosiowej. Napęd 4×4 realizowany jest stale, Terios nie posiada reduktora. Takie rozwiązanie doskonale sprawdza się na śliskich drogach asfaltowych i w lekkim (również średnim) terenie, praktycznie rzecz biorąc w większości naszych terenów leśnych. Układ przeniesienia napędu nie należy do awaryjnych, wpływa na to stosunkowo niska masa auta (1050 kg) i niezbyt duże opony (205/70/15).

Zawieszenie, hamulce i komfort jazdy.

Przednie niezależne zawieszenie oparte jest na dolnych wahaczach trójkątnych i kolumnach Macphersona, wspomaga je drążek stabilizujący. Tył jest zbudowany klasycznie i wykorzystuje sztywny most ze sprężynami  prowadzony wahaczami wzdłużnymi. Całość prowadzi się dość pewnie w terenie, na asfalcie nieco brakuje stabilności w szybko pokonywanych łukach i przy wyższych prędkością. Za zatrzymanie auta odpowiada układ hamulcowy wykorzystujący wentylowane tarcze hamulcowe z przodu i klasyczne bębny z tyłu, dzięki często spotykanemu ABS-owi i niskiej masie auta hamowanie jest skuteczne, klocki i szczęki wytrzymują duże przebiegi.

Opinie użytkowników.

Irena, RDLP Piła:  Swojego Teriosa pochodzącego z 2004 roku nabyłam w 2007 r. Auto z typowym silnikiem 1,3 l było bogato wyposażone (klimatyzacja, elektryczne dodatki, AIR BAG’i, wspomaganie kierownicy) i miało 44 tys. km. przebiegu. Stan licznika w dniu dzisiejszym to niespełna 100 tys. km. Poza czynnościami obsługowymi (wymiana olejów i filtrów) do dnia dzisiejszego Terios nigdy mnie nie zawiódł i nie uległ żadnej awarii. Wszystkie elementy podwozia są jeszcze fabryczne, auto bez problemu przechodzi co roku przeglądy. Na długich trasach spalanie spadało do 6 l/100 km, podczas krótkich tras spalanie wzrasta maksymalnie do 8 l/100 km. Na plus zaliczę bezawaryjność i zwrotność, trudno mi znaleźć jakieś ujemne cechy.

Marek, Rdlp Piła: Teriosa użytkuję ponad dwa lata jest to rocznik 1998 kupiony w Niemczech. Kupiłem z uszkodzoną skrzynią biegów (było rozsypane łożysko). Po sprowadzeniu standardowa wymiana rozrządu, który jest tanią częścią, filtry, sprężyny tylne. Założyłem też opony Matador Izzarda A/T , dzięki temu ogumieniu autko w terenie sprawuje się niesamowicie dobrze. Mój Terios od razu miał zamontowany hak – tu jest mały problem, jest to najniższy punkt podwozia i często nim zahaczam. Tak więc nie wchodzi w grę zamontowanie kratki do przewozu upolowanej zwierzyny, dodatkowo obniżyło by to auto (używam przyczepki). Składane tylne siedzenia (po wyjęciu z nich zagłówków) pozwalają włożyć dość duże rzeczy.  W bagażniku, pod podłogą która jest uchylana do góry jest jeszcze przestrzeń na hol itp. rzeczy pewnie można by było to również wykorzystać do montażu butli, ja jednak gazu nie montowałem. Spalanie waha się od 8,2 do 9,5 litra zależnie od terenu, prędkości, pory roku i ilości przewożonych osób. Optymalna ilość osób np. wyjazdy na polowanie to 3 ( tu mam na myśli zajęcie jednego miejsca na torby czy plecaki ew, pokrowce z bronią) , a np. przejazdy po lesie tzn. narada terenowa czy wyjazdy prywatne to oczywiście 4 i to nie stanowi problemu z komfortem jazdy. Osobiście jeździłem z rodziną tzn 4 osoby, dwie dorosłe z przodu a dwoje dzieci z tyłu we fotelikach i również jazda nie była męcząca.   Uważam że nawet pokaźniejszych rozmiarów kierowca i równie duży pasażer nie mają zbyt dużych problemów w trakcie jazdy. Dla osób które pierwszy raz wsiądą do Teriosa i to w zimowym obuwiu czy w gumowcach radzę zapoznać się z rozkładem pedałów sprzęgła i hamulca, zdarzało się że wciskany był więcej niż jeden pedał na raz (gaz + hamulec). Przy jeździe na drodze asfaltowej w granicach 80 km/h słyszymy że silnik się nie męczy, przy tej prędkości obroty wynoszą ok 2700.  Jest to samochód bardzo zwinny w terenie, łatwo jest nim wycofać czy zawrócić praktycznie w miejscu.  Nie występują problemy z elektryką przy jeździe przez duże kałuże, jestem z tego samochodu zadowolony.

Wady i zalety.

Zalety:

• niska awaryjność,
• stały napęd 4×4 z możliwością blokowania centralnego mechanizmu różnicowego,
• dostępne bogate wyposażenie,
• zwrotność,
• 5 drzwi i regularny bagażnik.

Wady:

• wąskie nadwozie,
• mała dostępność części,
• słabe przyśpieszenie,
• hałas przy większych prędkościach,
• praktycznie jedna jednostka napędowa,
• wrażliwość na koleiny (wąski rozstaw kół).

Podsumowując: Terios jest wdzięcznym autem oferującym 5 drzwi i sprawdzoną technologię rodem z Toyoty. Jego głównym konkurentem jest Suzuki Jimny, jeśli nie zamierzamy użytkować auta w ciężkich warunkach  to Terios wygrywa dzięki swej funkcjonalności. Zastosowano tu sprawdzoną jednostkę silnikową oraz sprawny i bezawaryjny napęd 4×4. Nadwozie nie jest szczególnie przestronne, ale w lesie często jest to zaletą w połączeniu z zwrotnością, krótkimi zwisami (zarówno przedni jak i tylny) i akceptowalnym prześwitem. Należy stwierdzić, że nie musimy obawiać się „nieznanej” marki.

Pozdrawiam terenowo.

Seba 4×4